วันนี้เราจะขอจดบันทึก ประสบการณ์ ความรู้สึก กับการออกไปทำงาน ข้างนอก เป็นครั้งแรก งานแรกของเราเลย
เราไม่เคยออกไปทำงานข้างนอกเลย อยู่แต่บ้าน เรียนหนังสือ ว่างๆปิดเทอมก็เที่ยว แต่ช่วงปิดเทอม ของม.5 เทอม2 เพื่อนชวนเราไปทำงานด้วย บอกกับเราว่างานสบาย ไม่ร้อน ทำกับป้าของเพื่อน เราถามว่างานอะไร ทำอะไรบ้าง เพื่อนเรา บอกเป็นงานเกี่ยวกับอีเว้น เดินถือป้าย เดือนขบวน อยู่หน้าบูธ สบายๆ ได้วันละ500บาท ทำที่เซนทรัลลาดพร้าว 3วัน เราก็กลับมาคิดๆ น่าสนใจดี ว่างๆปิดเทอม ได้วันละตั้ง500บาท เราก็เลยตกลงกับเพื่อนไป
พอมาถึงวันที่จะทำงาน เพื่อนเราก็มารับเรา ไปนอนบ้านป้าที่ชวนเรามาทำงาน ไปถึงบ้านไม่มีคนอยู่เลย อยู่กับเพื่อนสองคน เพราะเค้าไปทำงานยังไม่กลับกัน ข้ามมาตอนเช้าตอนที่จะไปทำงานเลย เช้าวันแรก(ออกประมาณตี5 เช้ามากๆๆ) ก็นั่งรถตู้ไปกับป้าเค้า พร้อมข้าวของ เตรียมจัดงาน สักพักป้าเค้าก็ยื่นปึ้งกระดาษหนาๆมาให้คนละปึ้ง ละบอกว่าเดี๋ยวไปแจกหน้าประตูนะ คนละประตู เราก็หันไปมองหน้าเพื่อน ว่าคืออัลไร ไหนว่าถือป้ายเดินขบวน สบายๆ สรุปแจกใบปลิว!!! มาถึงขั้นนี้ละ ก็ต้องทำ แยกกันคนละประตู ไม่เคยทำมาก่อน เคยแต่เป็นผู้ถูกแจก วันนี้ต้องมายืนแจกเอง ก็ยืนแจกไปเรื่อยๆ
เสื้อสีแดงที่ใส่ เป็นเสื้อของบริษัท ที่ป้าเค้าทำอยู่ ที่เสื้อเขียนว่า"Thailand smart monny"
ได้ใบปลิวมาคนละปรึก แจกเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที ไม่ยุบสักที จะเที่ยงละ ยังไม่ถึงครึ่ง เรากับเพื่อนเริ่มท้อ เมื่อย เลยไปพักกินข้าว ป้าเค้าก็ใจดีให้เงินกินข้าวตางหากอีก กินเส็จก็มาแจกต่อ แจกไปสักพัก เมื่อยมากๆๆ ปวดแขน ปวดตัว ยืนจะทั้งวันอยู่ละ พึ่งจะถึงครึ่ง ตอนนั้นเลยคิดแผนร้ายๆ ขี้โกง เราแอบเอาใบปลิวที่เราไปแจก ไปทิ้งถังขยะ เกือบครึ่งของที่เหลือ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราทำอะไรลงไป แต่ใจเรารู้ดี ตอนนั้นคิดแค่ว่า แจกคงไม่หมดแน่ เลยตัดสินใจทิ้งไป เหลืออีกนิดแจกต่อๆ
ไม่รับค่ะ--'
เย้...รับแล้ว
พอหมดก็ยิ้มได้^^
สรุปวันนี้ได้คนละไม่ถึงปรึก เพราะแอบทิ้งไป ก็รอจนงานเลิก กลับบ้านประมาณเที่ยงคืนกว่า
เช้าวันที่2 เริ่มขี้เกียจตื่นไปทำงาน แต่ก็ต้องตื่นแต่เช้ามืดเหมือนเดิม เราก็ตื่นอย่างรวดเร็ว รีบแต่งตัว เรียกเพื่อนต่อ เรียกก็ไม่นอมตื่นหลับ หลับ กว่าจะตื่นได้
เพื่อนเร่ก็ไปหลับในรถต่อ จนถึงที่เซลทรัล เรียกเพื่อนก็ไม่ยอมตื่น หลับอยู่อย่างนั้น ป้าเค้าเลยขึ้นไปจัดของก่อน บอกให้เราเรียกเพื่อนด้วย ตอนนั้นเริ่มโมโหเพื่อนละ เรียกก็ไม่ตื่น สายมากแล้วด้วย ตอนนั้นจะร้องไห้เลย โมโหเพื่อน โทรไปหาที่บ้านบอกที่บ้านว่าเหนื่อย เพื่อนเป็นแบบนี้ คำแรกที่ลุงพูด "เป็นไง เหนื่อยมั้ย ตื่นยัง" โอ้โหหห น้ำแตกเลย แต่ต้องเก็บน้ำตาไว้ ที่ลุงถามว่าตื่นยัง คงเป็นเพราะตอนอยู่บ้าน เราตื่นสาย เวลาที่เราโทรไปนี้ เรายังนอนอยู่เลย ทำให้คิดอะไรหลายๆอย่างเลย คุยได้สักพักก็วาง ไปเรียกเพื่อนต่อ มันก็ตื่น ตอนนี้นไม่อยากจะพูดกับมันเลย แต่ก็ทำไม่ได้
มาเตรียมตัว ก่อนขึ้นไปทำงาน
วันที่2นี้ ก็แจกคล่องมากขึ้น ไม่ทรมาณเหมือนวันแรก วันนี้เราแจกกันได้คนละตั้ง2ปรึกแหนะ ไม่ได้ทิ้งด้วย
แจกเส็จก็รอเวลากลับบ้านเหมือนเดิม ดึกเหมือนเดิม เพลีย หลับสนิท และตื่นมาทำวันที่3ต่อไป
วันที่3 เราแจกคล่องมาก แจกชิวๆเลย คงเป็นเพราะเริ่มชินแล้ว แจกเรื่อยๆจนหมด ได้เจอพี่ๆ ที่เค้ามาแจกใบปลิว เหมือนกัน หลายคนเลย ได้เพื่อนคุยด้วย วันได้แจกไปเกือบคนละ3ปรึก พอแจกเส็จ เราก็ไปเดินเล่นกัน ไปเจอบูธหนึ่ง เจอพี่ อ้น ดาราช่อง3 มาแจกของ ผลิตภัณฑ์อาหารเสริม เค้ามีถ่ายรูปให้ฟรี เลยร่วมสักหน่อย
ได้รูปมาเลย นี่เรา
นี่เพื่อนเรา
ได้ของแจกมาด้วย
นี่เป็นการจับเงิน จากน้ำพักน้ำแรงของเราเอง รู้สึกมันมีค่ามากกว่า1500บาท รู้สึกไม่อยากใช้มันเลย เรากับเพื่อนคนละ1500
รูปที่ได้ต่อมานี้ เกิดจากการส่งไปอวดเพื่อนในกลุ่มของเรา5555555 (ดูจากหน้าเอา ก็รู้ว่า ไม่อวดเลยยยยยยยย)
สุดท้ายนี้ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับเรา มันมีค่ากว่าเงิน1500 สะอีก เราได้ฝึกอะไรหลายอย่าง จากที่ไม่เคยต้องมาทน มาทำอะไรแบบนี้เลย เคยแต่นอนอยู่บ้าน ตื่นสายๆ สบายๆ มีเงินใช้ ได้ฝึกความอดทนของเรา ทำให้ได้คิดถึงตอนที่เราไม่เคยมาทำงานนี้ มองย้อนไปเวลาที่เราไปเดินห้าง เราก็โดนแจกใบปลิว แบบที่เรามาทำ ตอนนั้นเราไม่เคยรับเลย ไม่รู้จะรับทำไม เดี๋ยวก็ทิ้งอยู่ดี แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว แค่ช่วยรับไปทิ้งก็ยังดี ใจคนแจก ก็อยากจะให้มันหมดไวๆ อยากพัก อยากกลับบ้าน
ทุกวันนี้ เจอใครแจกใบปลิวอะไร รับหมดเลย พอเจอ เราจะสกิด ให้เพื่อนรับทันที พร้อมกับมองหน้ากันโดยอัตโนมัตเลย 55555555
นี่เป็นป้ายที่เพื่อนส่งมาให้ดู ว่าเดินถือแบบนี้
แต่ความจริงเป็นแบบนี้
เสื้อสีแดงที่ใส่ เป็นเสื้อของบริษัท ที่ป้าเค้าทำอยู่ ที่เสื้อเขียนว่า"Thailand smart monny"
ได้ใบปลิวมาคนละปรึก แจกเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที ไม่ยุบสักที จะเที่ยงละ ยังไม่ถึงครึ่ง เรากับเพื่อนเริ่มท้อ เมื่อย เลยไปพักกินข้าว ป้าเค้าก็ใจดีให้เงินกินข้าวตางหากอีก กินเส็จก็มาแจกต่อ แจกไปสักพัก เมื่อยมากๆๆ ปวดแขน ปวดตัว ยืนจะทั้งวันอยู่ละ พึ่งจะถึงครึ่ง ตอนนั้นเลยคิดแผนร้ายๆ ขี้โกง เราแอบเอาใบปลิวที่เราไปแจก ไปทิ้งถังขยะ เกือบครึ่งของที่เหลือ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราทำอะไรลงไป แต่ใจเรารู้ดี ตอนนั้นคิดแค่ว่า แจกคงไม่หมดแน่ เลยตัดสินใจทิ้งไป เหลืออีกนิดแจกต่อๆ
ไม่รับค่ะ--'
นี่เพื่อนเรา
ไม่รับค่ะ
พอหมดก็ยิ้มได้^^
สรุปวันนี้ได้คนละไม่ถึงปรึก เพราะแอบทิ้งไป ก็รอจนงานเลิก กลับบ้านประมาณเที่ยงคืนกว่า
เช้าวันที่2 เริ่มขี้เกียจตื่นไปทำงาน แต่ก็ต้องตื่นแต่เช้ามืดเหมือนเดิม เราก็ตื่นอย่างรวดเร็ว รีบแต่งตัว เรียกเพื่อนต่อ เรียกก็ไม่นอมตื่นหลับ หลับ กว่าจะตื่นได้
เพื่อนเร่ก็ไปหลับในรถต่อ จนถึงที่เซลทรัล เรียกเพื่อนก็ไม่ยอมตื่น หลับอยู่อย่างนั้น ป้าเค้าเลยขึ้นไปจัดของก่อน บอกให้เราเรียกเพื่อนด้วย ตอนนั้นเริ่มโมโหเพื่อนละ เรียกก็ไม่ตื่น สายมากแล้วด้วย ตอนนั้นจะร้องไห้เลย โมโหเพื่อน โทรไปหาที่บ้านบอกที่บ้านว่าเหนื่อย เพื่อนเป็นแบบนี้ คำแรกที่ลุงพูด "เป็นไง เหนื่อยมั้ย ตื่นยัง" โอ้โหหห น้ำแตกเลย แต่ต้องเก็บน้ำตาไว้ ที่ลุงถามว่าตื่นยัง คงเป็นเพราะตอนอยู่บ้าน เราตื่นสาย เวลาที่เราโทรไปนี้ เรายังนอนอยู่เลย ทำให้คิดอะไรหลายๆอย่างเลย คุยได้สักพักก็วาง ไปเรียกเพื่อนต่อ มันก็ตื่น ตอนนี้นไม่อยากจะพูดกับมันเลย แต่ก็ทำไม่ได้
มาเตรียมตัว ก่อนขึ้นไปทำงาน
วันที่2นี้ ก็แจกคล่องมากขึ้น ไม่ทรมาณเหมือนวันแรก วันนี้เราแจกกันได้คนละตั้ง2ปรึกแหนะ ไม่ได้ทิ้งด้วย
แจกเส็จก็รอเวลากลับบ้านเหมือนเดิม ดึกเหมือนเดิม เพลีย หลับสนิท และตื่นมาทำวันที่3ต่อไป
วันที่3 เราแจกคล่องมาก แจกชิวๆเลย คงเป็นเพราะเริ่มชินแล้ว แจกเรื่อยๆจนหมด ได้เจอพี่ๆ ที่เค้ามาแจกใบปลิว เหมือนกัน หลายคนเลย ได้เพื่อนคุยด้วย วันได้แจกไปเกือบคนละ3ปรึก พอแจกเส็จ เราก็ไปเดินเล่นกัน ไปเจอบูธหนึ่ง เจอพี่ อ้น ดาราช่อง3 มาแจกของ ผลิตภัณฑ์อาหารเสริม เค้ามีถ่ายรูปให้ฟรี เลยร่วมสักหน่อย
ได้รูปมาเลย นี่เรา
นี่เพื่อนเรา
ได้ของแจกมาด้วย
นี่เป็นการจับเงิน จากน้ำพักน้ำแรงของเราเอง รู้สึกมันมีค่ามากกว่า1500บาท รู้สึกไม่อยากใช้มันเลย เรากับเพื่อนคนละ1500
รูปที่ได้ต่อมานี้ เกิดจากการส่งไปอวดเพื่อนในกลุ่มของเรา5555555 (ดูจากหน้าเอา ก็รู้ว่า ไม่อวดเลยยยยยยยย)
สุดท้ายนี้ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับเรา มันมีค่ากว่าเงิน1500 สะอีก เราได้ฝึกอะไรหลายอย่าง จากที่ไม่เคยต้องมาทน มาทำอะไรแบบนี้เลย เคยแต่นอนอยู่บ้าน ตื่นสายๆ สบายๆ มีเงินใช้ ได้ฝึกความอดทนของเรา ทำให้ได้คิดถึงตอนที่เราไม่เคยมาทำงานนี้ มองย้อนไปเวลาที่เราไปเดินห้าง เราก็โดนแจกใบปลิว แบบที่เรามาทำ ตอนนั้นเราไม่เคยรับเลย ไม่รู้จะรับทำไม เดี๋ยวก็ทิ้งอยู่ดี แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว แค่ช่วยรับไปทิ้งก็ยังดี ใจคนแจก ก็อยากจะให้มันหมดไวๆ อยากพัก อยากกลับบ้าน
ทุกวันนี้ เจอใครแจกใบปลิวอะไร รับหมดเลย พอเจอ เราจะสกิด ให้เพื่อนรับทันที พร้อมกับมองหน้ากันโดยอัตโนมัตเลย 55555555
